Mijn vader was eerst gewoon iemand die voor de gezelligheid een glaasje wijn dronk. Maar de drang naar drank werd steeds sterker en hij werd een probleemdrinker. Ik was toen dertien jaar en ik beleefde een angstige en onzekere tijd. Ik was voortdurend met mijn gedachten ergens anders, hoe zou hij vanavond weer thuiskomen?

De afstand tussen mijn vader en mij werd steeds groter, omdat ik hem niet meer vertrouwde. Hij beloofde immers telkens weer dat het anders zou worden, maar telkens kwam hij deze belofte niet na.

Hij begreep echter dat het zo niet verder kon en hij zocht hulp bij een dokter en een socioloog. Maar hun hulp mocht niet baten. Tenslotte vond hij steun bij AA. Mijn moeder ging toen ook naar Al-Anon.

Eigenlijk begreep ik niet goed wat AA was, maar één ding maakte mij al heel blij: hij dronk niet meer. Maar mijn wantrouwen tegenover hem bleef. Vooral in de weekends had ik het moeilijk en ik controleerde hem voortdurend, waar hij ook heen ging of wat hij ook deed. Ik was bang dat hij weer zou gaan drinken!

Toen mijn vader een jaar naar AA ging vroeg hij of ik niet naar Alateen wilde gaan. Ik dacht: ik zal hem een pleziertje doen en er een keer heen stappen. Toen die woensdag de eerste vergadering kwam, leerde ik mensen van ongeveer mijn leeftijd kennen met hetzelfde probleem. Er werd uitgelegd wat Alateen inhield en dat alcoholisme een ziekte is. Op dat moment viel mijn mond wel open van verbazing, denk ik. Die eerste vergadering had ik zoveel informatie opgedaan dat ik een paar dagen nodig had om dit allemaal op een rijtje te zetten en ik keek misschien onbewust uit naar de volgende vergadering.

In Alateen heb ik geleerd dat de alcoholist niet aan alle gevolgen van deze ziekte schuld heeft. Ik heb vooral leren aanvaarden en ik heb ingezien dat je andere mensen niet kan veranderen. Dat was heel belangrijk voor me. Alateen is een echt levensprogramma geworden voor mij. Het fijne aan onze groep vind ik dat wij bijna allen samen gestart zijn, dat we naar elkaar toe gegroeid zijn en echte vrienden geworden zijn , met de nadruk op échte! In Alateen kreeg ik door het programma en de ongelooflijke kracht die onze groep me geeft, weer zelfvertrouwen en kon ik mezelf beetje bij beetje weer opbouwen. 

Ook kreeg ik stilaan opnieuw vertrouwen in mijn vader. En dit vertrouwen is nu nog aan het groeien. In Alateen praten we niet alleen over de problemen als gevolg van het alcoholisme, maar ook over persoonlijke problemen die niet met het alcoholisme te maken hebben. En ook een plezante ervaring mag er verteld worden. In onze groep heerst er een sfeer waarin iedereen zich thuis voelt en zichzelf kan zijn.